Selasa, 30 Januari 2018

DIALOG CERKAK BAHASA JAWA KADHO WURUNG



NAMA   : SUKMA PUJI SETYANINGTYAS
KELAS    : XII-IPS 3
NO.ABS. : 27
KADHO WURUNG

Dening : Ipong 


BABAK 1

                Dina iku Mas.Toto mampir nang omahku lan nginep sawengi. Mula banjur ketemu karo Mbak.Dwi tepungaku mau. Olehku padha ngobrol ora suwe,marga sakdurunge Mas.Toto  teka, aku wis nduwe niyat arep metu. Golek oleh-oleh khas Purwokerto, kripik lan gethuk goring sukorejo menyang toko “Ny. Sutrisno”.
Nalika mlebu toko,kanthi sesidheman mas.toto mbelesake atusan rong lembar nang tanganku , terus ngetut buri lakuku. 

Aku           : (ndhisiki mbayar nang kasir)
Mbak.dwi : (kipa-kipa nulak)
Mas.toto    :  “wis ta dhik, neng kene sing payu dhuwit Purwokerto. Dhuwitmu ora payu.rak iya ta, mbak ?”
Mbak. Kasir : (ngguyu nggeleges)

BABAK 2

(Mas. Toto ngobrol kaya padatan, terus takon alamate mbak. Dwi ).
Aku          : “ Mbak. Dwi dhewe ngakune mung tamatan SMU sing lagi golek pagaweyan, putra mbarep petani cilik saka ndesa, tur adhine papat.” Crita marang mas. Toto .
Mas. Toto : “Aku serius, dhik. Aku mung butuh alamate. Urusan liya-liyane risikoku dhewe.” Kandahane cekak.

(Ning bareng alamat arep dijupuk, jebul ketlingsut. Nganti pirang-pirang dina digoleki, tetep ora ketemu. Sing kelingan mung jenenge kuthane yaiku Banyuwangi.)

BABAK 3

(Bareng wis wiwit nyambut gawe nang Jakarta mas. Toto isih ajeg kerep mampir nang omahku. Bab e mbak. Dwi ora tau diuthik-uthik).

Mas. Toto : “ piye dhik” takon marang aku
Aku           : “ durung mas” wangsulanku cekak.
Mas. Toto : (mesem) “ ya wis. Yen pancen diparengake, kapan-kapan rak ketemu.” kandhane karonepuk-ngepuk pundhakku.
Aku           : (nelangsa)
(Bareng mas. Toto munggah kalungguhan lan dipindah nang Cirebon, aku banjur arang banget ketemu mas. Toto) .

Mas. Toto : “iki alamat kantorku” kandhane ngulungake kertas secuwil. “ aja lali ya dhik, yen alamate wis ketemu ndang kabarana aku.” Karo mesem

BABAK 4

Wis telung dina aku nang daleme bu.lik Arti nang Bandung. Sore kuwi aku lagi namatake tanduran anggrek sing nang jejer kamar ngarep,nalikakeprungu unine tilpun. Tak sawang saka jabane jendela, wis ditampani bu.lik.

Bu lik. Arti : (awe-awe, karo tuding-tuding pesawat tilpune) “tilpune saka Purwokerto.”
Aku            : (batin) “ ana apa”
Bu lik. Arti : (mesem) “ iki lo, den baguse arepngendika.” Ngulungake gagang tilpun.
Sing nilpun adhiku si gendhut.
Si gendhut : “mulihmu kapan ning terus ditututi wekas,yen bisa saenggal-enggale.”
Aku             : “ ana apata le ?.”pitakonku karo batin “ apa arep wanti-wanti aja lali mulihku nggawa dodol, peuyeum, oncom lan sawernane panganan bandung.”
Si gendhut : “ mbak, suk emben ualang taunmu arepkepingin oleh kadho apa ? kari ngarani. Wis miliha !”
Aku            : “ umukmu le” wangsulanku entheng.
Si gendhut : “lho tenan kuwi mbak. Wis kandha saiki !” swarane ngoto
Aku            : “ndhut, tilpun kesuwen ngakeh-akehi pulsa. Larang. Kowe sing arep mbayar,pa? ngobrolmu kuwi terusna suk bae yen aku wis nang omah. Saiki enggal ngakua, karepmu apa lan sebabe apa kowe wani-wani nantang takon kado barang! Yen ora gelem ngaku tilpun arep tak tutup, jatahmu sasi ngarep tak pendhing.” Ndhedhes rada ngancam
(Si gendhut ngaku yen mas. Toto biyen taukandha, alamate mbak. Dwi ketemu, aku kena jaluk apa bae, mesthi bakal dituruti. Jebul si gendut  krungu)!

Si gendhut : “ cewek e mas. Toto nang yogya.” Kandhane
Aku            : “ ning piye bisane ngerti yen mbak. Dwi nang yogya?”
Si gendhut : “ pokoke siiiiplah. Mula ndang muliha.” Semaure ora gelem waleh
Tilpun ditutup
Aku : (karo mapan turu) “ kaya apa mengko mas. Toto  yen tak kabari. Mendah bungahe! Wis meh patang sasi ora tau ketemu, ora kabar ora kabur.iki mengko mesthi dadi surprise gedhe.”
(Bengi kuwi aku ngimpi, ana kanane aku nganggo jaket jean anyar, pawewehe mas. Toto!)

BABAK  5

Wiwit isih neng terminal bus cicaheum, aku wis ora jenak. Ora sranata kepengin daya-daya tekan ngomah. Mengko yen wes tekan, nomer siji nginterogasi si gendhut dhisik. Bareng aku wis tekan omah tenan, si gendhut lagi lunga. Mula sawise nyeleh gawan, aku banjur age-age adus.

Aku          : ( sabunan karo rengeng-rengeng lagu katon- kla project: Yogyakarta).
Metu saka kamar mandi, si gendhut jebul wis ngandhang. Janggute obah-obah mambu peuyeum.
Si gendhut : “ piye mbak? Wis dipikir arep njaluk apa?” pitakone pe-dhe karo cengar-cengir.
Aku            : “ wis ora susah kakehan pretingsing” wangsulanku rada sereng “ yogyane sisih ngendi? Kowe ngerti saka sapa?” karo mentheleng
Si gendhut : “ sabar non” semaure kalem karo rogo-rogoh sak clana, banjur ngulungake amplop. “ ini informasi akurat, baca sendiri.”
Aku            : ( nyaut amplop)
Si gendhut : “ tapi sebelummembaca surat, kita dengar dulu pesan yang satu ini. Jangan lupa bagi-bagi hadiahnya. Baca bacaaaa…baca teruuuuss..” tiru-tiru eko nang acara “koco-kocok” SCTV
Aku            : (maca amplop karo dheg-dhegan)
Si gendhut : “piye mbak?”
(Si gendhut isih nguber terus  karo nyamuk-nyamuk wiwitan Aku maca layange. Aku mung  mlirik sethithik, ora semaur merga nerusake maca. Aku gemes ning kidi ngguyu mung bisa tak ampet.)

Aku             : “ oalah le,le! Kaningaya temen awakmu ndhut. ning ya timak-trimakna bae, puluh-puluh wis dadi begjane awakmu.”
(Nganggo tangan sing nyekeli laying, sirahe adhikku  tak surung nganti miring nengen.)

Aku              : “ iki wacanen  dhewe! Njaluk apa bae kana. Kari ngarani. Miliha” nirokake kandhane si gendhut.

Dwine padha, ning “R” e beda. “R” e juliete mas. Toto : Rahayu. “R” e sing  kirim laying iki Raharyanti. Ganepe dwi raharyanti, sing balesi layangku sasi kepungkur. Aku lali blas yen mentas kirim laying mrana.
RAMPUNG

Tidak ada komentar:

Posting Komentar