Nama : Niken Fenisia Antasalwa
Kelas : XII-IPS 3
No abs : 23
Carang Aking
Dening : Narko “Sodrun” Banuroseman
BABAGAN 1
Sawijine dino ana wong lagi sholat
subuh, durung sempet ngebarake lek dungo, wonge ngira ana sing celuk-celuk .
Mbak yu : “Ben.. Benu,,,”
Benu : “iyo mbak yu, sik!!” (cepet-cepet karo ngelempet
sajadah lan sarung)
BABAGAN 2
(Mara menyang omahe simbok.)
Benu : “ana apa mbak yu?” (pitakonku karo nyawang simbokku,
sing lagi gerah)
Mbak yu : “ben, mbok gerah e soyo nemen, ambekane sesk.”
Benu : “wis ayo digowo menyang puskesmas bae, ben ndang oleh
pitulungan”
Mbak yu : “yo wis ayo...”
( Simbok, mbak yu, lan Beni langsung budhal menyang
puskesmas)
Benu : “alhamdulilah.. Simbok wis rodok nglonggarake nafase.”
Mbak yu : “iyo eg Ben, tapi pie iki mau dino libur, ora ono
dokter jaga!”
Beni : “lah yo kuwi mbak aku yo bingung”
( Sak wis e oleh pertolongan sementara teka puskesmas
simbahku banjur dak gowo menyang rumah sakit.)
Benu : “matursuwun, bantuwanipun kangge simbok”
Perawat : “sami-sami pak”
BABAKAN 3
Tekan rumah
sakit umum, simbok langsung mlebu IRD. Ing ruang darurat wis kebek pasien,
simbok digawa melbu ruang ICCU.
Dokter : “ Pak Benu, Simbok pak Benu kenek serangan jantung”
Benu : (rodok kaget, amargi simbok ora tau prikso yo ndak
duwe tanda-tanda duwe penyakit jantung) “punopo keadaane saget eco maleh?”
Dokter : “ insyaallah, kulo tinggal rumiyen”
Benu : “inggih-inggih mangga, matursuwun”
Saka ICCU
kahanane simbok wis lumayan apik banjur dipindah rawat ing ruang rawat Dahlia.
Benu : “alhamdulilah mbak yu, simbok wis rodhok apikan.”
Mbak yu : “iyo, alhamdulilah”
Mara-mara
ana pawongan sepuh, klambi batik rupa ijo pupus, sandal jepit nyedhaki aku
Kaji sholeh : “nyuwun sewu”
Benu : “inggih, sinten?”
Kaji sholeh : “kulo mbah kaji Sholeh. Sinten ingkang gerah?”
Mbak yu : “simbok kulo, gerah gejala jantung mbah.”
Kaji sholeh
banjur mekarake epek-epek kiwane. Dideleng tesmak banget.
Kaji sholeh : “(komat-kamit) pun samang padosake gedhang emas
lan undur-undur. Didhahar enjing lan sonten.”
Benu : “lha saniki tasih ditangani dhokter ngonten lho,
mbah?” (panyela Benu amarga ora mudheng)
Kaji sholeh : “leres, pados jampi niku mboten medhis mawon,
alternatif nggih kudu kangge srana waras.”
Benu : “inggih mbah.”(bener tenan dhawuhe mbah sholeh)
Dhadakno
kaji Sholeh ugo nambani pak Anwar, konco sakamar seblah e simbok.
Bu Anwar : “nopo nggih mbah jamu dhamel garwa kulo?”
Kaji sholeh : “Iki jampine mayar. Lek pados dhewe murah, yen
tumbas paling nggih rong atus seket ewu ampun angsal”
Bu anwar : “nopo niku?”
Kaji sholeh : “mang padoske daging garangan, dipangan sak
atine. Le ra mandi, suweken lembene pak kaji iki!” (kanthi semangat mbah kaji
nemplekne drijine kaya-kaya ngiris ambene dhewe.)
Bu anwar : (mantuk-mantuk)
(Benu, mbak yu, bu anwar lan kaji sholeh lungguh-lungguh
bareng karo geguyonan)
Kaji sholeh : “anu, sampeyan nyambut damel nopo? Sampeyan ya
napa?” (piatkon nuding Benu lan Mbak yu.)
Mbak yu : “kulo Iyah pendamelan kulo bakulan jajan diterke
twn warung-warung mbah. Lek adhik kula niki Benu nyambut dhamel srabutan.”
( Mbah kaji mbuka epek-epek tangane karo umik-umik )
Mbak yu : “nanging apa iya saiki dodol es maneh, apa maneh
menyang ngarep omah. Tanggane wis akeh sing sadean.”
Mbah kaji : “mboten napa-nap, ten mriki kathah tiyang dodol
sate, bakso. Sami celah, kok iyo podho laris.”
Mbak yu : (mantuk-mantuk)
Mbah kaji : “Nak Benu iku pantes dadi guru, guru ngaji
umpamane.”
Benu : “guru ngaji? Ngaji mumpung?” (batine Benu)
Mbah kaji : “kulo mriki wau dijak tiyang, nambani yogane
kengeng DeBe.”
Benu : “loh lah mboten dipadosi kalih sing ngajak mbak?”
Mbah kaji : “kulo jenuh, bar njempeni nggih kulo damel medal
ningali tiyang sakit. Sapa ngerti ana sing merlokne tetamba. Saged kulo mbantu
tiyang sanes namung amal. Sing ngajak kulo, mboten nglarang kulo mubeng-mubeng
ngeten niki.” (kandhane kaya-kaya aweh penjelasan pitakon e atiku.)
( Benu Mbak Yu, lan Bu Anwar amung mangut-mangut )
Mbah Kaji : “niki mpun
wedhal asharan, yen sampean pingin kulo lantarake nyambut damel niku, sampeyan
tumbasake menyan madu sak-ons mawon. Niki kulo sukani yatrane” (kandhane karo
ngrogoh sak)
Benu : (nolak dhuwit sing dak paringi Mbah kaji) “mboten mbah
niki sampun.”
Sak durung e
metu Benu isih kober nginguk simbok, karo pamitan nyang jero atine.
BABAGAN 4
Sak wise
yuku menyan madu Benu balik menyang rumah sakit, nanging sing dijujug dudu
kamare simbok tapi masjid, anggone marani mbah kaji sing lagi sholat ashar mau.
Benu : “peh ndang dak kekne menyan madu iki menyang mbah
kaji, bubar sholat ashar mestine dongane tambah mujarab.”
(tinimbang nganggur, Benu banjur sholat ashar pisan.)
(bubar sholat ashar, mbah kaji iseh lungguh timpuh,
ndhingkluk.)
Benu : “kok suwe tenan ya mbah kaji anggone dungo.”
(akhire Banu mara menyang kamare simbok)
Mbak yu : “wis intok menyan madune?”
(durung sempet Banu nyauri mbak yu, ana pak satpam sing mara
menyang kamare simbok)
Satpam : “pak saget nderek kulo” (ajake pak satpam karo
gandeng tangane benu, tinuju menyang masjid)
Satpan iku
mau duduhi yen mbah kaji wis ora koncathan nyawa. Benu dinuga, ngerti
larah-larahe mergo metu saka masjid sajak kesusu. Benu dadi sakri gumlethake
carang aking.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar